Zachęcamy do zapoznania się z listą nowości wydawniczych Novae Res. Wśród ostatnich premier znajdziecie literaturę obyczajową, kobiecą, dziecięcą, sensację oraz thriller.
W samą porę — Katarzyna Busłowska
Karolina Mec jest trzydziestojednoletnią kobietą. Nie ma dzieci, męża, narzeczonego, chłopaka ani nawet kandydata na kochanka. Ma za to trzy postrzelone przyjaciółki, krnąbrnego psa imieniem Kazimierz oraz imponujące doświadczenie w zarządzaniu mikro- i małymi przedsiębiorstwami. Wyczerpana latami intensywnej pracy, szuka nowego celu.
Janek Drzewiecki, światowej sławy gitarzysta, wyjechał z Polski kilkanaście lat temu i ani razu nie żałował swojej decyzji. Lata rockandrollowego trybu życia utwierdziły go w przekonaniu, że jest niezniszczalny, a świat leży u jego stóp. Po nagłej śmierci przyjaciela, traci grunt pod nogami. Wraca do ojczyzny, by zacząć od nowa. Choć więcej dzieli ich niż łączy, a zdrowy rozsądek ostrzega przed cierpieniem, to przecież serce ma swoje racje, których rozum nie zna. W samą porę to piękna i wzruszająca opowieść o wielkiej przyjaźni, bólu po stracie bliskiej osoby, zdradzie, zrozumieniu, a głównie o miłości – z muzyką rockową w tle.
Słodko-gorzka — Marta Malek
Słodko-gorzka to historia dwojga młodych ludzi, których losy po kilku spędzonych osobno latach, ponownie się splatają. Przez ten czas w życiu Agaty – młodej pani psycholog – zaszło bardzo wiele zmian: wyszła za mąż, urodziła dziecko, ukończyła studia i podjęła pracę w zawodzie. Natomiast Piotr, wolny strzelec, prowadzi kawalerskie życie. Kiedy spotykają się przypadkiem w swojej rodzinnej miejscowości, budzą się w nich dawno zapomniane iskry, które stają się początkiem gorącego romansu.
Siła wiary — Sandra Orzelska
Rose May nie jest zwyczajną siedemnastolatką. Pozornie to dusza towarzystwa, z wiecznym uśmiechem na twarzy, a tak naprawdę typ nadwrażliwca, romantyczka kochająca książki. Nie interesuje się modą, która pasjonuje większość jej koleżanek i… mamę. Pragnie tylko jednego – by któregoś dnia znaleźć się na miejscu bohaterek ukochanych książek. Namiastką fantastycznego świata są dla niej sny, w których co noc spotyka się z przystojnym, lecz tajemniczym i nonszalanckim chłopakiem o imieniu Damon. Któregoś razu Rose znajduje tajemniczy medalion i od tej chwili jej życie zaczyna przypominać sen. Czy na pewno właśnie to sobie wymarzyła?
Sandra Orzelska - urodzona 19.01.1999 roku w Elblągu. Mieszka w Wielkiej Brytanii i na obecną chwilę jest uczennicą sixth-formu w Wood Green Academy. Zafascynowana Strażą Pożarną, druhna w Ochotniczej Straży Pożarnej w Krzewsku oraz kilkukrotna zdobywczyni nagród w Ochotniczym Turnieju Wiedzy Pożarniczej. Kocha fotografię, zwierzęta, plastykę i książki.
„Siła Wiary” jest jej debiutancką powieścią, którą zaczęła pisać w wieku trzynastu lat.
Telewizja ponowoczesna. Logiki i imaginacje medialne - Marcin Sanakiewicz
O konkursie:
Ogólnopolski Konkurs Medi@stery został zainicjowany w celu promowania najlepszych prac magisterskich napisanych przez absolwentów studiów dziennikarskich. Pomysłodawczyniami konkursu są dr Małgorzata Łosiewicz oraz dr Anna Ryłko-Kurpiewska, a organizatorem przedsięwzięcia jest kierunek Dziennikarstwo i Komunikacja Społeczna na Uniwersytecie Gdańskim.
Autor skupia uwagę na telewizji, podejmując próbę ujęcia jej jako systemu autopojetycznego, tworzącego i odtwarzającego siebie poprzez rekonstrukcję i rekombinację własnych elementów. Podejmuje przy tym oryginalny eksperyment myślowy, stosując do analizy aparatu telewizyjnego narzędzia hermeneutyczne i heurystyki zaczerpnięte z zasobów współczesnych badań performatycznych. […] Efektem jest ciekawa próba integracji kilku popularnych i poznawczo płodnych, a występujących zazwyczaj w oderwaniu od siebie, ujęć teoretycznych współczesnej kultury audiowizualnej.
Z recenzji dr hab. Małgorzaty Lisowskiej-Magdziarz,
Członka Kapituły Ogólnopolskiego Konkursu Medi@stery
Performatyczny klucz rozumienia telewizji rozpisany na kartach tekstu to zarówno świeże narzędzie poznawcze, jak i świetnie rozpisana „mapa drogowa” dla instytucji i kultur organizacyjnych stojących „po drugiej stronie szklanego ekranu”. Autor wskazuje na możliwości rozwoju, a nawet i poszerzenia formuły telewizji w cyfrowym otoczeniu, ale i nie boi się wskazywać na grożące jej problemy i mielizny, dla których zaleca niezbędne kuracje naprawcze. Tak pomyślany tekst można i należy traktować przynajmniej na dwa sposoby: jako wartościową pozycję w najnowszej bibliografii studiów nad mediami, oraz jako rodzaj pogłębionego o rozważania teoretyczne guidebooka dla środowisk i instytucji telewizyjnych.
Z recenzji dr. hab. Piotra Celińskiego
Marcin Sanakiewicz (ur. 1980 r. w Krakowie) – medioznawca, dziennikarz, lektor radia i telewizji. Współpracował z Polskim Radiem Kraków, RMF FM, Radiem ZET, PR III, VOX FM, Radiem Plus, TVP i Discovery. W latach 2002–2013 dziennikarz i wydawca Telewizji Polskiej. Ukończył studia dziennikarskie na Wydziale Politologii UMCS w Lublinie (tytuł Najlepszego Absolwenta 2014 oraz Srebrny Medal UMCS). Stypendysta Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za Wybitne Osiągnięcia (2013), zdobywca Małego Akademickiego Lauru Dziennikarskiego (2015), laureat I. nagrody w I. edycji Ogólnopolskiego Konkursu na Najlepszą Pracę Magisterską z Wiedzy o Mediach Medi@stery (2015). Autor książki „Poetyka telewizyjnych programów porannych: między informacją, tabloidem i autopromocją” (Scholar: Warszawa 2013) oraz artykułów naukowych. Obecnie doktorant w Zakładzie Filozofii i Socjologii Polityki UMCS.
Proste i pouczające historie przedstawione po polsku i po angielsku pomogą dziecku uczyć się słówek, konstrukcji gramatycznych i żywego języka angielskiego, dając przy tym przyjemność ze szlifowania umiejętności językowych. Krótkie i często zabawne opowiadania o ludziach, zwierzętach, roślinach czy zjawiskach przyrodniczych mają na celu nie tylko bawić oraz uczyć języka, lecz także przekazywać dziecku piękne i ważne prawdy na temat miłości, szczęścia, przyjaźni czy przesadnej ambicji. Doskonała pomoc dla dzieci, które posiadły już umiejętność czytania i uczą się języka angielskiego, oraz dla ich rodziców.
Janusz Niżyński – z wykształcenia inżynier, z zamiłowania: meloman i publicysta - od blisko dwudziestu lat uprawia działalność literacką na jednej z najstarszych stron w zasobach polskiego Internetu: Janusz.Nizynski.pl. W dorobku autora są m.in. takie formy jak: powieści, netowiska i bajki, w tym także dla dorosłych. Publikował też liczne felietony w prasie ogólnopolskiej i korporacyjnej. Niniejszy tomik bajek dla dzieci jest jego literackim debiutem na tradycyjnym rynku księgarskim.
Wielowątkowa opowieść o czterech pokoleniach tej samej rodziny rozpierzchłej po wielu krajach, na tle wydarzeń historycznych ostatnich kilkudziesięciu lat.
Laura pochodzi z dobrej rodziny. Mimo że wychowały ją staroświeckie w swych poglądach ciotki, jest wdzięczna za mądrość i rozwagę, które wyniosła z domu. Wie, że w jej rzymskiej, szanowanej, pełnej tradycji familii nie ma miejsca na skandale, dlatego gdy dowiaduje się o własnej ciąży, postanawia wyjechać i urodzić dziecko w tajemnicy przed ciotkami. Córeczkę oddaje w ręce biologicznego ojca, a sama z uczuciem ulgi wraca do swojej kariery projektantki mody. Co jednak, jeśli obudzi się w niej matczyny instynkt?
Rzymskie puzzle to poruszająca opowieść o rozstaniach, powrotach i odnajdywaniu własnej drogi. Historia tym bardziej przejmująca, że może dotknąć każdego z nas.
Anna Elżbieta Branicka
Młodość spędziła na polskim wybrzeżu, ale od wielu lat mieszka poza granicami kraju. Całe swoje życie poświęciła malarstwu. Jej prace były wystawiane na licznych prestiżowych wystawach na terenie całych Włoch i w innych krajach europejskich. Laureatka wielu nagród i odznaczeń, m.in. nagrody Kobiety Roku w dziedzinie twórczości artystycznej, przyznanej jej w 2002 roku przez miasto Rzym. Jej związek z Rzymem stał się z czasem nierozerwalny, co znajduje odzwierciedlenie w jej twórczości. „Rzymskie puzzle” są jej debiutancką powieścią.
Typowe amerykańskie miasto staje się świadkiem czarnej serii morderstw. W niewyjaśnionych okolicznościach znikają młode kobiety. Co jakiś czas odnajdywane są kolejne ciała, bestialsko zmasakrowane i zgwałcone. Porucznik Ernest Minneman i detektyw Rachel Fox rozpoczynają żmudne, pełne niebezpieczeństw śledztwo, w którym stawka, o którą toczy się gra, może okazać się niezwykle wysoka.
Jak daleko posunie się oprawca, by zrealizować swoje wyuzdane pragnienia? Czy policyjny duet zdoła zatrzymać mordercę i gwałciciela w odpowiednim czasie? Czy wreszcie istnieje nić, która może łączyć zachowanie stróża prawa i seryjnego mordercy?
„Jesteś popieprzony, Norman” – powiedziała do siebie w myślach i w ubraniu położyła się na sofie w salonie. Zawrót głowy był nie do zniesienia. Odwróciła się z pleców na bok i zamknęła oczy, widząc na mapie myśli jedynie dwa zdania, które przed chwilą przeczytała. W sekundzie zrozumiała przekaz i źródło krótkiego listu. Chciała się poderwać na nogi, jednak silne stężenie alkoholu popchnęło ją w jeszcze większą ciemność, aż usnęła.
Konrad Gonera ur. 16.11.1986 w Łodzi.
W 2013 roku nakładem wydawnictwa Novae Res wydał swoją debiutancką powieść „Przestrzeń samotności”. Z wykształcenia pedagog, z zawodu nauczyciel. Poza pisaniem działa w harcerstwie, gdzie obecnie jest instruktorem. Interesuje się także grą na gitarze i jazdą na motocyklu w terenie.
„Śmiertelnie prosta gra” jest jego drugą powieścią.
Kiedy po raz ostatni zastanawiałeś się nad śmiercią?
Choć to pytanie nie brzmi nadzwyczaj optymistycznie, musisz zdać sobie sprawę, że moment zakończenia ziemskiej wędrówki może przyjść nagle i nieoczekiwanie. Przerażające? Skądże!
Bierzesz do ręki książkę, która stoi w sprzeczności z tym, co dzisiaj zwykło się mówić na temat rzeczy ostatecznych. W dobie bezwarunkowej afirmacji życia, spychamy śmierć w najdalsze zakamarki nieświadomości, przemilczenia, bo liczy się tylko tu i teraz. A co jeśli później jest lepiej, ciekawiej, spokojniej?
Otwórz tę książkę i poznaj naszych bohaterów, których los, delikatnie mówiąc, odrobinę zaskoczył.
Mikołaj Maziarz, rocznik 1976, wykształcenie wyższe zdobyte na Wydziale Turystyki i Rekreacji Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Warszawie. Swoją pierwszą freestylową powieść pt. „Mirabella” wydał w 2011 roku. W czasie wolnym gra koncerty, śpiewa i komponuje w zespole rockowym, a także pisze wiersze.
Liz, przebojowa tłumaczka z burzą czarnych loków na głowie, pewnego dnia zostaje uratowana z opresji przez niezwykle przystojnego nieznajomego. Nie ma nadziei na powtórne spotkanie, jednak niespodziewanie wpada na niego w ulubionej kawiarni. Kiedy w pewnym momencie On wybiega, wezwany do pracy, Liz stwierdza, że widocznie nie są sobie pisani. Jednak podczas kolejnej wizyty w kawiarence pod filiżanką znajduje liścik…
Dwa zwariowane psy, jedna szalona przyjaciółka, nadopiekuńczy ojciec i skrzywdzone przez los dziecko, a do tego bohaterski mężczyzna – oto niezawodna recepta na szczęście, którego nie jest w stanie odebrać nawet najbardziej znienawidzony urzędnik czy pozbawiona ludzkich uczuć matka.
Krystian Warzocha – chemik, który w życiu próbował już wiele. Osoba pełna skrajności. Artystyczna dusza, pełna potężnej wyobraźni, owinięta w analityczny, ścisły umysł. Najważniejsza dla niego jest rodzina, której oddaje się całkowicie. Szczęśliwy, gdy w zaciszu domowego ogniska może dać się pochłonąć mrocznym wizjom Briana Lumley'a albo analizować setki dowodów z bohaterami stworzonymi przez Jeffreya Deaver'a.
Nie machaj do mnie czerwoną chorągiewką — Elżbieta Zdrojowa-Krawiec
Z codziennej rutyny Ewę wyrywa e-mail z propozycją klasowego spotkania z okazji trzydziestolecia matury. Rozmowa telefoniczna z dawną koleżanką z klasy - Jolą uruchamia wspomnienia z dawnych lat, gdy Ewka jako piętnastolatka rozpoczęła naukę w liceum. Ostatnie lata szkoły i pierwszy rok studiów przypadły na czas powolnego kruszenia się komunizmu w Polsce, zrywu Solidarności, a potem stanu wojennego. Ten czas obserwujemy oczyma dziewiętnastoletniej dziewczyny, dla której działania w walce o wolność przeplatają się ze staraniami o miłość oraz o własną osobistą wolność. Książka realistycznie ukazuje lata 1979-81 z perspektywy ówczesnej młodzieży.
Tajemniczy mężczyzna wyrusza w podróż. Kim jest Leon W. i dokąd się udaje? Kim jest dziewczyna, którą spotyka w samolocie? Czy Luiza jest naprawdę dziennikarką? Co znajduje się w skrypcie, który przekazuje jej nieznajomy? Dlaczego nagle znajdujemy się w hotelu?
Książka nie jest kryminałem, ani thrillerem. Nie jest również romansem, choć z pozoru tak ją można odczytać. W żartobliwym i poważnym tonie opisuje niestereotypowe zachowania i zwyczaje gości oraz pracowników hotelu.
Mądry Telepatek i żywiołowy Melepetek to dwie dzielne myszki zamieszkujące przytulną norkę w domu Gertrudy Lofritz. Ich stosunki z samą gospodynią i jej wnuczką Ireną nie prezentują się może najlepiej, ale za to sympatyczne gryzonie mają wielu przyjaciół wśród innych zwierzęcych lokatorów wiejskiej posiadłości, niektórych całkiem zaskakujących. A gdyby to nie wystarczyło, żeby wypełnić ich życie przygodami, zawsze mogą liczyć na sprytnych kuzynów z miasta, których pojawienie się zwykle oznacza kłopoty. Z Telepatkiem, Melepetkiem i ich kompanami nie można się nudzić! Dołącz do nich!
Autor skupia uwagę na telewizji, podejmując próbę ujęcia jej jako systemu autopojetycznego, tworzącego i odtwarzającego siebie poprzez rekonstrukcję i rekombinację własnych elementów. Podejmuje przy tym oryginalny eksperyment myślowy, stosując do analizy aparatu telewizyjnego narzędzia hermeneutyczne i heurystyki zaczerpnięte z zasobów współczesnych badań performatycznych. […] Efektem jest ciekawa próba integracji kilku popularnych i poznawczo płodnych, a występujących zazwyczaj w oderwaniu od siebie, ujęć teoretycznych współczesnej kultury audiowizualnej.
Z recenzji dr hab. Małgorzaty Lisowskiej-Magdziarz,
Członka Kapituły Ogólnopolskiego Konkursu Medi@stery
Performatyczny klucz rozumienia telewizji rozpisany na kartach tekstu to zarówno świeże narzędzie poznawcze, jak i świetnie rozpisana „mapa drogowa” dla instytucji i kultur organizacyjnych stojących „po drugiej stronie szklanego ekranu”. Autor wskazuje na możliwości rozwoju, a nawet i poszerzenia formuły telewizji w cyfrowym otoczeniu, ale i nie boi się wskazywać na grożące jej problemy i mielizny, dla których zaleca niezbędne kuracje naprawcze. Tak pomyślany tekst można i należy traktować przynajmniej na dwa sposoby: jako wartościową pozycję w najnowszej bibliografii studiów nad mediami, oraz jako rodzaj pogłębionego o rozważania teoretyczne guidebooka dla środowisk i instytucji telewizyjnych.
Z recenzji dr. hab. Piotra Celińskiego
Marcin Sanakiewicz (ur. 1980 r. w Krakowie) – medioznawca, dziennikarz, lektor radia i telewizji. Współpracował z Polskim Radiem Kraków, RMF FM, Radiem ZET, PR III, VOX FM, Radiem Plus, TVP i Discovery. W latach 2002–2013 dziennikarz i wydawca Telewizji Polskiej. Ukończył studia dziennikarskie na Wydziale Politologii UMCS w Lublinie (tytuł Najlepszego Absolwenta 2014 oraz Srebrny Medal UMCS). Stypendysta Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za Wybitne Osiągnięcia (2013), zdobywca Małego Akademickiego Lauru Dziennikarskiego (2015), laureat I. nagrody w I. edycji Ogólnopolskiego Konkursu na Najlepszą Pracę Magisterską z Wiedzy o Mediach Medi@stery (2015). Autor książki „Poetyka telewizyjnych programów porannych: między informacją, tabloidem i autopromocją” (Scholar: Warszawa 2013) oraz artykułów naukowych. Obecnie doktorant w Zakładzie Filozofii i Socjologii Polityki UMCS.
Bajki dla dzieci. Stories for kids — Janusz Niżyński
Proste i pouczające historie przedstawione po polsku i po angielsku pomogą dziecku uczyć się słówek, konstrukcji gramatycznych i żywego języka angielskiego, dając przy tym przyjemność ze szlifowania umiejętności językowych. Krótkie i często zabawne opowiadania o ludziach, zwierzętach, roślinach czy zjawiskach przyrodniczych mają na celu nie tylko bawić oraz uczyć języka, lecz także przekazywać dziecku piękne i ważne prawdy na temat miłości, szczęścia, przyjaźni czy przesadnej ambicji. Doskonała pomoc dla dzieci, które posiadły już umiejętność czytania i uczą się języka angielskiego, oraz dla ich rodziców.
Janusz Niżyński – z wykształcenia inżynier, z zamiłowania: meloman i publicysta - od blisko dwudziestu lat uprawia działalność literacką na jednej z najstarszych stron w zasobach polskiego Internetu: Janusz.Nizynski.pl. W dorobku autora są m.in. takie formy jak: powieści, netowiska i bajki, w tym także dla dorosłych. Publikował też liczne felietony w prasie ogólnopolskiej i korporacyjnej. Niniejszy tomik bajek dla dzieci jest jego literackim debiutem na tradycyjnym rynku księgarskim.
Rzymskie puzzle — Anna Elżbieta Branicka
Wielowątkowa opowieść o czterech pokoleniach tej samej rodziny rozpierzchłej po wielu krajach, na tle wydarzeń historycznych ostatnich kilkudziesięciu lat.
Laura pochodzi z dobrej rodziny. Mimo że wychowały ją staroświeckie w swych poglądach ciotki, jest wdzięczna za mądrość i rozwagę, które wyniosła z domu. Wie, że w jej rzymskiej, szanowanej, pełnej tradycji familii nie ma miejsca na skandale, dlatego gdy dowiaduje się o własnej ciąży, postanawia wyjechać i urodzić dziecko w tajemnicy przed ciotkami. Córeczkę oddaje w ręce biologicznego ojca, a sama z uczuciem ulgi wraca do swojej kariery projektantki mody. Co jednak, jeśli obudzi się w niej matczyny instynkt?
Rzymskie puzzle to poruszająca opowieść o rozstaniach, powrotach i odnajdywaniu własnej drogi. Historia tym bardziej przejmująca, że może dotknąć każdego z nas.
Anna Elżbieta Branicka
Młodość spędziła na polskim wybrzeżu, ale od wielu lat mieszka poza granicami kraju. Całe swoje życie poświęciła malarstwu. Jej prace były wystawiane na licznych prestiżowych wystawach na terenie całych Włoch i w innych krajach europejskich. Laureatka wielu nagród i odznaczeń, m.in. nagrody Kobiety Roku w dziedzinie twórczości artystycznej, przyznanej jej w 2002 roku przez miasto Rzym. Jej związek z Rzymem stał się z czasem nierozerwalny, co znajduje odzwierciedlenie w jej twórczości. „Rzymskie puzzle” są jej debiutancką powieścią.
Śmiertelnie prosta gra — Konrad Gonera
Typowe amerykańskie miasto staje się świadkiem czarnej serii morderstw. W niewyjaśnionych okolicznościach znikają młode kobiety. Co jakiś czas odnajdywane są kolejne ciała, bestialsko zmasakrowane i zgwałcone. Porucznik Ernest Minneman i detektyw Rachel Fox rozpoczynają żmudne, pełne niebezpieczeństw śledztwo, w którym stawka, o którą toczy się gra, może okazać się niezwykle wysoka.
Jak daleko posunie się oprawca, by zrealizować swoje wyuzdane pragnienia? Czy policyjny duet zdoła zatrzymać mordercę i gwałciciela w odpowiednim czasie? Czy wreszcie istnieje nić, która może łączyć zachowanie stróża prawa i seryjnego mordercy?
„Jesteś popieprzony, Norman” – powiedziała do siebie w myślach i w ubraniu położyła się na sofie w salonie. Zawrót głowy był nie do zniesienia. Odwróciła się z pleców na bok i zamknęła oczy, widząc na mapie myśli jedynie dwa zdania, które przed chwilą przeczytała. W sekundzie zrozumiała przekaz i źródło krótkiego listu. Chciała się poderwać na nogi, jednak silne stężenie alkoholu popchnęło ją w jeszcze większą ciemność, aż usnęła.
Konrad Gonera ur. 16.11.1986 w Łodzi.
W 2013 roku nakładem wydawnictwa Novae Res wydał swoją debiutancką powieść „Przestrzeń samotności”. Z wykształcenia pedagog, z zawodu nauczyciel. Poza pisaniem działa w harcerstwie, gdzie obecnie jest instruktorem. Interesuje się także grą na gitarze i jazdą na motocyklu w terenie.
„Śmiertelnie prosta gra” jest jego drugą powieścią.
Miałam sen — Mikołaj Maziarz
Kiedy po raz ostatni zastanawiałeś się nad śmiercią?
Choć to pytanie nie brzmi nadzwyczaj optymistycznie, musisz zdać sobie sprawę, że moment zakończenia ziemskiej wędrówki może przyjść nagle i nieoczekiwanie. Przerażające? Skądże!
Bierzesz do ręki książkę, która stoi w sprzeczności z tym, co dzisiaj zwykło się mówić na temat rzeczy ostatecznych. W dobie bezwarunkowej afirmacji życia, spychamy śmierć w najdalsze zakamarki nieświadomości, przemilczenia, bo liczy się tylko tu i teraz. A co jeśli później jest lepiej, ciekawiej, spokojniej?
Otwórz tę książkę i poznaj naszych bohaterów, których los, delikatnie mówiąc, odrobinę zaskoczył.
Mikołaj Maziarz, rocznik 1976, wykształcenie wyższe zdobyte na Wydziale Turystyki i Rekreacji Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Warszawie. Swoją pierwszą freestylową powieść pt. „Mirabella” wydał w 2011 roku. W czasie wolnym gra koncerty, śpiewa i komponuje w zespole rockowym, a także pisze wiersze.
Kobieta o imieniu Liz — Krystian Warzocha
Liz, przebojowa tłumaczka z burzą czarnych loków na głowie, pewnego dnia zostaje uratowana z opresji przez niezwykle przystojnego nieznajomego. Nie ma nadziei na powtórne spotkanie, jednak niespodziewanie wpada na niego w ulubionej kawiarni. Kiedy w pewnym momencie On wybiega, wezwany do pracy, Liz stwierdza, że widocznie nie są sobie pisani. Jednak podczas kolejnej wizyty w kawiarence pod filiżanką znajduje liścik…
Dwa zwariowane psy, jedna szalona przyjaciółka, nadopiekuńczy ojciec i skrzywdzone przez los dziecko, a do tego bohaterski mężczyzna – oto niezawodna recepta na szczęście, którego nie jest w stanie odebrać nawet najbardziej znienawidzony urzędnik czy pozbawiona ludzkich uczuć matka.
Krystian Warzocha – chemik, który w życiu próbował już wiele. Osoba pełna skrajności. Artystyczna dusza, pełna potężnej wyobraźni, owinięta w analityczny, ścisły umysł. Najważniejsza dla niego jest rodzina, której oddaje się całkowicie. Szczęśliwy, gdy w zaciszu domowego ogniska może dać się pochłonąć mrocznym wizjom Briana Lumley'a albo analizować setki dowodów z bohaterami stworzonymi przez Jeffreya Deaver'a.
Nie machaj do mnie czerwoną chorągiewką — Elżbieta Zdrojowa-Krawiec
Dwie dusze — Maria Cecylia Rajchel
Książka nie jest kryminałem, ani thrillerem. Nie jest również romansem, choć z pozoru tak ją można odczytać. W żartobliwym i poważnym tonie opisuje niestereotypowe zachowania i zwyczaje gości oraz pracowników hotelu.
Przygody Telepatka i Melepetka — Magda Bielicka
Mądry Telepatek i żywiołowy Melepetek to dwie dzielne myszki zamieszkujące przytulną norkę w domu Gertrudy Lofritz. Ich stosunki z samą gospodynią i jej wnuczką Ireną nie prezentują się może najlepiej, ale za to sympatyczne gryzonie mają wielu przyjaciół wśród innych zwierzęcych lokatorów wiejskiej posiadłości, niektórych całkiem zaskakujących. A gdyby to nie wystarczyło, żeby wypełnić ich życie przygodami, zawsze mogą liczyć na sprytnych kuzynów z miasta, których pojawienie się zwykle oznacza kłopoty. Z Telepatkiem, Melepetkiem i ich kompanami nie można się nudzić! Dołącz do nich!
Foka — Ludwik Artel
Lata 80. XX wieku. Rosjanie ustawiają platformę wiertniczą w pobliżu brzegu Półwyspu Helskiego, w miejscu gdzie z pewnością nie można spodziewać się odkrycia złóż ropy naftowej. Szef gdańskiej Służby Bezpieczeństwa, zajętej zwalczaniem opozycji, podejrzewa, że to tajna operacja sowieckiego wywiadu i postanawia poznać jej cel. Piotr Krasnowski, były pracownik SB, który odszedł ze służby po osobistej tragedii, decyduje się na ryzykowną konfrontację z KGB. Usiłując poznać prawdę o sowieckiej operacji, nawiązuje kontakty ze środowiskiem opozycji. Wkrótce dochodzi do wniosku, że intencje jego byłych przełożonych z SB, którzy wciągnęli go w sprawę, nie są jednoznaczne, a on sam może stanowić narzędzie w czyichś rękach. Wiele wskazuje na to, że klucz do rozwiązania tajemnicy platformy tkwi w dalekiej przeszłości.
Ludwik Artel na kartach swojej powieści snuje niezwykle ekscytującą i fascynującą historię pełną tajemnic, intryg i niedomówień, która zaskakuje czytelnika na każdym kroku i którą śledzi się z autentycznym zaangażowaniem. To bez wątpienia ciekawa propozycja dla entuzjastów powieści sensacyjnych i intrygujących zagadek. Serdecznie zachęcam do sięgnięcia po tę pozycję. Jestem pewna, że się nie zawiedziecie.
Mały wojownik — Weronika Kroczka
„Mały wojownik” to szalone przygody Eryka i trójki jego przyjaciół porwanych do niewoli przez wrogich żołnierzy. Już wkrótce okaże się, że te szczególne dzieci mogą mieć wpływ na losy całej wojny. Książka pokazuje, jak ważne są przyjaźń, odwaga oraz gotowość do poświęcenia dla innych.
Eryk mógłby być zwykłym chłopcem, mógłby wraz z mamą chodzić do sklepu, łowić z tatą ryby, bawić się z młodszą siostrą Zuzką. Ale niestety akurat tego chłopca spotkał pech – urodził się w czasie wojny. Kraje Północy i kraje Południa rozpoczęły walki na kilka lat przed jego narodzinami, więc nie wiedział, jak to jest żyć w spokoju. Za to jego rodzice pamiętali czasy spokojnych dni. Gdy nie musieli się niczym martwić, bawili się, pracowali. Lecz kiedy rozpoczęła się wojna, wszystko zupełnie się pozmieniało.
Weronika Kroczka urodziła się 26 czerwca 1999 w Gdyni. Pisanie jest jedną z jej pasji, tak jak czytanie książek, szczególnie tych z gatunku fantasy. Lubi śpiewać i rysować. „Mały wojownik” jest jej debiutem literackim.
Paraliż — Steve Liebich
Jak wielkie będzie zaskoczenie waszyngtońskiej policji, gdy pewnego dnia otrzyma telefon od tajemniczego Lekarza, który zapewni, że chce uzdrowić cały organizm państwa. A potem ruszy lawina zbrodni.
William King, wykładowca mikrobiologii na Arizona State University, wiedzie spokojne i ugruntowane życie. Budząc się tego dnia, nie wie jeszcze, że czeka go walka o przetrwanie i bitwa, której wynik ma zaważyć o całej przyszłości Stanów Zjednoczonych. Czy w starciu dwóch światów, dwóch wizji i dwóch idei jest miejsce na dwóch zwycięzców? Ile jest w stanie poświęcić człowiek w imię tego, co kocha? Jak daleko zamierza przesunąć granice okrucieństwa? Gdzie kończy się moralność, a zaczyna szaleńcze obłąkanie?
Lekarz uśmiechnął się pod nosem, ale nikt nie mógł tego zobaczyć. Przez cały czas był odwrócony plecami do kamery.
– Świetnie. Bardzo dobrze. Zaczynaj.
– Zabijałem ludzi – zaczął Andrea. – Od początku pracy w NSA. Moim pierwszym zadaniem była infiltracja mało znanego Libijczyka, który produkował broń dla rządu Libii. Był podejrzany o kontakty z al-Ka'idą. Wraz z grupą szpiegowaliśmy go. Nasza koleżanka udawała prostytutkę. Odbywała z nim stosunki. Tego wymagała misja… Niczego się nie dowiedziała. Za to podsłuchy w jego sypialni dały nam pewność. Wkroczyliśmy do akcji. Mieliśmy proste rozkazy: zlikwidować każdy żywy cel w jego domu. Akcja przeprowadzona została w nocy. Miał żonę i piątkę dzieci. Zabiliśmy wszystkich.
– Ile lat miało najmłodsze z jego dzieci? – zapytał Rowan.
– Cztery lata.
– Nie przerywaj.
Steve Liebich
Urodzony w styczniu 1998 roku w Bydgoszczy. Siedemnastoletni marzyciel, romantyk i wizjoner.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz